Chum riep sueh!

We zijn inmiddels alweer 3 en halve week onderweg, hebben al 1 land achter ons gelaten en zijn op dit moment in Cambodja van waaruit we 27 Februari naar Bali vliegen.

Het is alweer even geleden dat we geschreven hebben dus even terug in de tijd.
De laatste dagen in Laos hebben we doorgebracht in Don Det, het backpackers verblijf, behorend tot 4000 islands,ook wel Si Phan Don genoemd, aan de Mekong rivier in het zuiden van Laos.
We hebben er 5 dagen doorgebracht. Dit omdat je daar in lui lekker (ei)land je dagen prima door kunt komen, maar ook omdat we niet anders konden. We mochten namelijk niet al te snel de grens over naar Cambodja, omdat we ons vliegticket naar Bali op 27 februari hebben geboekt, in Pakse Laos, en we niet langer dan 30 dagen in Cambodja mogen blijven met ons reizigersvisum.
Voor ons geen probleem. We kwamen de dagen in Don Det goed door met liggen in de hangmat voor ons houten hutje met een juice of biertje erbij, fietsen naar de immens grote en mooie watervallen, de kleine maar fijne strandjes om te zonnen en natuurlijk de vele eettentjes en de meest toffe reggaebar tot nu toe.
Een dag hebben we ons tot dolfijnenspotters omgetoverd. Om half 7 's ochtends op de fiets naar het bootje waar we voor omgerekend 5 euro een uur tot anderhalf de Mekong rivier over konden in de hoop de, inmiddels zeldzame, irrawaddy dolfijn te zien. Daar gingen we dan, met onze captain, nog half slaperig de rivier over en maar proberen onze ogen scherp te houden. In het eerste half uur zagen we maar geen dolfijntjes, maar ze kwamen daarna al snel tevoorschijn. Van een afstand hebben we een paar dolfijnen mogen zien en hebben we verder een leuk boottochtje gehad door de mangrove.
Don det was een erg mooi, simpel en gezellig, en ondanks de vele backpackers toch een rustig eilandje, waar je tussens de lokale bevolking woont, wat het helemaal afmaakt Het eiland bestond uit hobbelige zandpaden waar enkele scooters en werktuigen te zien waren, maar veelal fietsen. Pinnen op het eiland? Daarvoor moet je even naar de overkant met het bootje.

29 Januari stond ons ticket geboekt naar Kratie, Cambodja. Eerst een tochtje met de boot naar de overkant om van daaruit met de bus verder te gaan. Daar was tevens de plek om ervoor te kiezen je visum door de busbegeleiding te laten regelen. Omdat wij op internet vele verhalen hadden gelezen dat, als je besloot het zelf te doen, dit regelmatig moeilijkheden gaf bij de grens, besloten wij het maar mooi aan de busbegeleiding over te laten. Uiteindelijk leek het wel mee te vallen met de moeilijkheden, maar voor die 5 dollar extra vonden wij het geen slechte deal.
Eenmaal aangekomen in Kratie verbleven we uiteindelijk langer dan "gepland", omdat ik een paar dagen ziek was. De welbekende buikkrampen met overgeven, wat er altijd wel een keertje bijhoort tijdens de reis. Die dagen van niets doen kwamen we echter ook weer zonder problemen door met 'boer zoekt vrouw' en 'wie is de mol' ,op de telefoon, terugkijken bijvoorbeeld.
Toen ik eenmaal weer opgeknapt was besloten we maar weer eens wat te gaan doen. Aangezien we de dolfijntjes in Don det nog niet echt goed gezien hadden, besloten we in Kratie nog een poging te doen die uiteindelijk zeer de moeite waard was. We hebben verschillende groepjes irrawaddy dolfijnen gezien en zelfs nog van heel dichtbij. Onderweg stopten we nog bij een van de vele kraampjes waar de lokale 'krolan' werd verkocht. Wij dachten dat we ook mochten zien hoe het gemaakt werd. Maar nee, of we er misschien wat van wilden kopen en dan konden we verder.
Omdat we het toch wilden proeven, hebben we er 2 gekocht en gingen we ons wagen aan de rijst met bonen en suiker gestampt in een koker met bamboe. Echt een succes konden we het helaas niet noemen en hebben onze tweede krolan dan ook maar vriendelijk aan de tuktukchauffeur gegeven.
Vanuit Kratie was eerst het plan door te gaan naar Siem Reap, maar we besloten uiteindelijk een tussenstop te maken in Kampong Cham. Een klein plaatsje dat veel mensen overslaan. Gelukkig hebben wij het meegepikt, want wat was dat een leuk stadje. Omdat er geen specifieke bezienswaardigheden waren, hebben we de scooter gepakt en zijn we zomaar wat rond gaan rijden. Al snel kwamen we in de wat afgelegen straatjes, waar het juist leeft. Wij konden er geen genoeg van krijgen. Links en rechts ontzettend mooie rijst- en lotusbloemvelden. Simpele, maar mooie houten huisjes waar de was en het vlees buiten aan de lijn hangt te drogen. En de vele locals die voorbij komen, zittend bovenop de vrachtwagen, met koe en wagen langsrijden, de ene scooter of fiets nog voller en hoger bepakt dan de ander voorbij tuft en de vele fietsende kinderen die je vrolijk groeten en zwaaien. Sanne was 'de chauffer' tijdens route die, af en toe ,snelheid moest minderen zodat Susan 'de fotograaf' de vele foto's op het juiste moment kon maken.
Omdat wij er geen genoeg van konden krijgen hebben we 2 dagen zo rondgereden. De tweede dag hebben we ons zelfs nog gewaagd aan de meters lange bamboebridge die je naar een klein eilandje brengt, waar niet veel te beleven was. Maar die brug! Wat was die briljant zeg!

Vanuit Kratie door naar Siem Reap met de minivan. We werden, samen met nog een oudere vrouw en een aantal locals die onderweg opgepikt werden, naar Siem Reap gebracht. Best luxe, dachten we. De reis duurde zo'n 5en half uur en na 4en half uur vertelde de gids, die mee was met de minivan, dat hij ons voor Siem Reap af zou zetten en we dan met de tuktuk verder moesten omdat hij nog een andere klant had die hij op moest halen. Uuuh, juist. Dit zorgde al snel voor een kleine ruzie en over en weer geschreeuw tussen mij en de gids, wat uiteindelijk op niets uitliep. Toen we waren aangekomen voor Siem Reap deed een tuktukchauffeur voor ons de deur open en vertelde dat alle bussen en minivans hier moesten stoppen omdat zij de stad zelf niet in mochten rijden en hij ons gratis naar de stad zou brengen. 'Oooow,, zeg dat dan jongen'. Of het altijd zo gaat weten we niet, maar dit was in ieder geval prima zo.
Zoals altijd boeken we geen slaapplek van te voren en gaan terplekke opzoek. Veel hotels bleken vol of te duur en kwamen uiteindelijk terecht in een, voor ons eigenlijk nog veeel te duur maar o zo'n mooi, hotel met een hele centrale ligging bij het centrum, de old- en night market en de pubstreet. Meer hebben wij niet nodig. Diezelfde avond zijn we in stijl gebleven om bij een, voor ons normaal gesproken, veel te luxe buffet te gaan eten, om tijdens het eten een traditionele dans te zien, waar we in de tuktuk heengebracht werden als echte diva's. Een leuke ervaring weer.
De tweede dag waagden we ons meteen over de markt, om te kijken of we onze backpacks niet even nog voller en zwaarder konden maken. Nou, zonder moeite. We keken onze ogen uit op de markt die ons veel deed denken aan de markt in Ubud, waar we iedere dag wel overheen kunnen lopen. Tassen, sieraden, beelden en kleding genoeg en als je nog wat mist van de mooie stoffen uit Vietnam is er ook hier weer zat van te vinden. Naast de ontzettend leuke markt heb je ook de toeristische pubstreet waar je heel veel leuke restaurantjes hebt en van Mexicaans tot aan Italiaans kunt eten of natuurlijk gewoon lekker Aziatisch.
Dag 3 was het tijd om wat cultuur op te snuiven. Net als velen andere toeristen gingen we vroeg in de ochtend naar tempels van Angkor, namelijk de Angkor Wat, de Angkor Thom en de Ta Phrom. Omdat deze tempels, samen met nog een aantal tempels, in een groot park staan werd je met een tuktuk naar elke tempel gebracht. We begonnen bij de Angkor Thom en wij waren niet de enige. Bussen en tuktuks vol kwamen aan om de tempel te bekijken. Wat een toeristische trekpleister.
Een mooie grote tempel, waar we ons wel even vermaakt hebben en de nodige kliekjes hebben geschoten. Als tweede naar de Angkor Wat waar de welbekende driekoppige buddha's te zien zijn en als laatste naar de Ta Phrom tempel. De laatste was tevens de mooiste tempel die door de jaren heen is verwikkeld in lianen, die inmiddels zo zwaar zijn geworden dat ze worden ondersteunt door grote stijgers.
De 4e dag zou eigenlijk onze laatste dag zijn die we door zouden brengen op de markt en de pubstreet, maar omdat het hier zo gezellig was besloten we gewoon nog een dag te blijven. De laatste dag zijn we naar een van de luxe resorts gegaan om te kunnen zwemmen. 's Avonds nog een laatste keer naar de pubstreet waar alle toeristen naar toe komen en zowel de restaurantjes als de lokale eetkraampjes te vinden zijn. We kregen tijdens het eten in de gaten dat op het kraampje dat met de rug recht voor ons stond wel heel veel toeristische ogen gericht waren. Na het eten besloten wij daarom ook even een kijkje te nemen en zagen allerlei lokale delicatessen liggen, waarvan er 1 toch wel echt uitsprong. De slang. Omdat wij al snel de instellig hebben; als je het niet gaat proberen weet je ook niet hoe het smaakt, kon ook dit niet ontbreken en werden zelfs wij voor de toeristen een foto waard. De toch wel bijzonder uitziende snack bleek al snel een normale bekende smaak te hebben, namelijk iets te lang doorbakken spek. Prima te eten dus en zo sloten wij ons avontuur Siem Reap af.
Inmiddels zitten we onze eerste volle dag in Battambang, maar daar ging uiteraard nog een heel avontuur aan vooraf. Je kunt ervoor kiezen om vanuit Siem Reap met de bus of boot te gaan. Dan gaan wij natuurlijk met de boot.
Het eerste stukje met de bus naar het Tonle Sap meer, waarbij we nog bijna van geluk mogen spreken dat we er überhaupt bij pasten. Alsof de bus nog niet vol genoeg zat, bleven ze alle backpacks er maar inproppen, naast de buschauffeur, en moesten Suus en ik ook nog ergens bij passen terwijl alle zitplaatsen al bezet waren. Een Cambodjaans vrouwtje die bij de bus hoorde stond op en ging staan in de bus, zodat Susan op de stoel kon en ik, a la op de naughty step, op het trapje van de bus kon zitten. Onderweg nog een aantal stops, omdat de tassen steeds op de buschauffeur terecht kwamen. En zo op naar de boot!
Een boottocht van ongeveer 7uur dwars door de vele vissersdorpjes waar zelfs de winkels, scholen en een ziekenhuis te vinden zijn en je de vrouwen langs de kant de kleding ziet wassen, de mannen aan het vissen zijn met grote visnetten en de kinderen groot plezier maken in het waten en ondertussen vrolijk lachen en zwaaien naar ons.
Omdat de waterstand vrij laag was ,was dat niet het enige avontuur wat de boottrip ons bracht. Hij kwam namelijk, samen met nog vele andere boten, regelmatig vast te zitten en moest dan met alle mankracht weer aangeduwd worden tot de boot eindelijk weer los kwam van de grond. Hierdoor hebben we uiteindelijk 9 uur over de tocht gedaan,maar was absoluut de moeite waard.
Tegen 5 uur in Battambang waar we met een tuktuk naar het Chaya hotel werden gebracht en we uiteindelijk de halve bootgroep weer tegenkwamen. Snel wat eten en ons avondje afgesloten met een afleverig 'wie is de mol'.
Wie zal de Mol zijn?;)

We zullen weer zien wat de komende dagen en weken ons zullen brengen en zullen jullie dan wederom ook weer op de hoogte brengen.

Lia suhn hao-y!